DE SCHRIJVER STELT ZICH VOOR

Bijna 20 jaar geleden startte ik mijn opleiding tot Natuurlijk Hoefverzorger bij Jaime Jackson in de Verenigde Staten. Dit eerste traject van mijn loopbaan als hoefverzorger was niet alleen een groots avontuur, ik had achteraf gezien ook werkelijk geen idee waar ik destijds aan begon!

Toen ik mijn eerste cursus over Natuurlijk Bekappen achter de rug had voelde dit voor mij direct als juist. In alle jaren dat ik me bezig heb gehouden met paarden – ik heb leren rijden toen ik vijf jaar oud was – heb ik nooit een seconde nagedacht over de natuur van het paard, het belang van onbeslagen hoeven of natuurlijke huisvesting. Ik was net als zovelen van ons opgeleid met het bit, de zweep, een stal, krachtvoer en drie keer daags een plak hooi. Totdat mijn persoonlijke situatie onverwacht veranderde in 2003 en ik tijdelijk in mijn ouderlijk huis kwam te wonen.

Mijn Shetlander Maartje stond hier nog altijd in de wei en ik besloot het mennen met haar weer op te pakken. Zo gezegd, zo gedaan, zou je denken. Alleen had mijn hoefsmid van weleer zijn biezen gepakt en woonde hij inmiddels in Ierland. Op zoek dus naar een alternatief! Mijn moeder wees me op een artikel dat ze had gelezen over hoefschoenen. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het klonk wel interessant. Een paar telefoontjes leidde tot een afspraak en ik kreeg bezoek van een hoefsmid die geen paarden meer besloeg, maar op speciale wijze hoefschoenen kon aanmeten. Met gips werd er een model gemaakt en na een week of zes kreeg ik een paar schitterende op maat gemaakte hoefschoenen. Maartje is na 36 lange jaren overleden, maar deze hoefschoenen heb ik nog altijd om mij te herinneren aan het prille begin van mijn zoektocht!

In Nederland heb ik destijds een aantal cursussen gevolgd. Eerst bij Paard Natuurlijk, de initiatiefnemers van het bekende platform en daarna bij Wout Overbeeke. De eerste in Nederland en ik meen zelfs Europa die het opleidingsprogramma van Jaime Jackson had afgerond. Tijdens deze cursussen ontdekte ik al snel het grote verschil in kennis en ik besloot dan ook om mijn zoektocht voort te zetten in de V.S. Dit was een avontuur om nooit te vergeten!

Op reis door Amerika

5.000 mijl heb ik gereden in een mijn vuurrode Toyota Tercel. Voor 600 dollar kocht ik dit vehikel zonder airco en gezegend met een lekke koppakking in Salt Lake City waar ik mijn eerste clinic bijwoonde. Met de pk’s van een landschildpad reed ik via Las Vegas naar Los Angeles voor mijn tweede onderdeel van het programma.

Waarom kocht ik die auto en huurde ik geen fatsoenlijke, zul je je misschien afvragen? Nou.. dat gênante verhaal bewaar ik graag voor een andere keer! 😉

Van L.A. ging het verder omhoog naar Reno, San Francisco, Seattle, tot aan Canada toe. Uiteraard bezocht ik Jaime Jackson, maar onderweg waren er ook andere prominente en minder prominente instructeurs die op dat moment deel uitmaakten van het opleidingsprogramma.

Ik werd compleet lek gestoken door muggen toen ik mijn tent opzette in een door muskieten vergeven alfalfa veld, ik verdwaalde in de Navajo woestijn, hoorde beren om me heen scharrelen in Yosemite Park en ontmoette het wilde paard in het Great Basin.

Het was daar, in het Great Basin, waar voor mij het bekende kwartje viel. Tot dan toe voelde alles logisch en goed. De eenvoudige uitleg van Jaime Jackson over een onderwerp zo complex als het vak van Natuurlijk Bekapper was ‘spot on’, maar het was pas bij de wilde paarden dat ik ècht begreep waarover hij sprak.

De stilte in de woestijn van het Great Basin is overweldigend. De natuur is ruig en desolaat. De bodem is zo ruw en hard dat je je niet kunt voorstellen dat paarden hier moeiteloos overheen kunnen lopen. Van grof, los gesteente tot scherpe lavarotsen. Alles is droog en hard. De gele, grofstengelige beplanting is spaarzaam verdeeld over de vlaktes en gebergten en paarden zijn meestal in geen velden of wegen te bekennen.

Deze omgeving zoog me in het hier en nu en vertelde me de keiharde waarheid. Namelijk, dat alles wat we doen met paarden, denken over paarden en pretenderen te weten over paarden volstrekt onjuist was. Ik realiseerde me dat ik alles wat ik wist mocht vergeten en opnieuw moest beginnen.

“IT’S NEVER TOO LATE TO LEARN”

Het paard in zijn natuurlijke leefomgeving lijkt in niets op onze gehouden paarden. Evolutionair en genetisch gezien is het dezelfde diersoort, maar omdat ze in een compleet andere omgeving leven zijn de twee moeilijk met elkaar te vergelijken. Het wilde paard is een evenwichtig en sterk dier dat zich onder druk van natuurlijke selectie moeiteloos in stand weet te houden in een omgeving die wij niet kunnen betreden zonder de nodige voorzorgsmaatregelen te treffen. Het gehouden paard daarentegen is in veel gevallen neurotisch, vatbaar voor ziekten en kreupelheden en niet in staat uiting te geven aan zijn sociale behoeften.

Zonder water en voedsel delven wij onherroepelijk het onderspit in de natuurlijke leefomgeving van het paard. Hoe ironisch is het dan om te leren dat het paard het onderspit delft in onze leefomgeving. Een omgeving waarin we het leven van het paard net zo proberen te controleren als dat van ons. Maaltijden op gezette tijden, een dak boven het hoofd, dekentjes, hoefijzers om de voeten te beschermen en de veearts onder de knop voor het geval er iets misgaat. Dit alles overigens met de beste intenties, maar zonder echte wetenschap over de essentie van het dier.

Bij thuiskomst in Nederland wilde ik zo snel mogelijk de kennis die ik had opgedaan gaan toepassen. Maar dit ging langzaam. Heel langzaam.. Mijn eerste klant stond in Numansdorp, zo’n anderhalf uur rijden van Apeldoorn. Ik heb de eerste vijf, zes jaar door heel Nederland als horecaportier gewerkt om rond te kunnen komen. Paardje voor paardje, voetje voor voetje groeide mijn klantenbestand.

Al snel leerde ik dat – net als in het wild – de leefomgeving van het paard cruciaal is voor werkelijk succes in de voet. Ieder paard kun je natuurlijk bekappen, maar factoren als het dieet, de huisvesting en zelfs de training van je paard zijn van dermate grote invloed op je paard dat het succes maar zelden bepaald kan worden met de rasp.

Inmiddels heb ik er bijna twee decennia opzitten in dit vak. Ik heb lesgegeven in Amerika, Engeland, Scandinavië, Italië en op verschillende plekken in het Midden Oosten. Ik heb de opleiding van Jaime Jackson naar Europa gebracht, nieuwe professionals opgeleid en Paddock Paradise® in Nederland op de kaart kunnen zetten. Het vak van hoefverzorger laat ik zoetjes aan achter me en als ondernemer zet ik nu vol in op Paddock Paradise® en het lesgeven over dit natuurlijke model.

Paddock Paradise®, in welke vorm dan ook, is de toekomst voor het gehouden paard. We kunnen niet meer terug, we kunnen enkel vooruit.

Voor de paarden,
Björn Rhebergen

“Delen is lief”